Babannem iyice delirdi. Bir acayip insan oldu. Hayır sadece kendine zararı olsa neyse, beni de şekilden şekle sokturuyor burda.
Bir hafta kadar önce benim devasa goblen minderlerimi yıkadı. O minderler ki, üstlerinde nice insanı ağırladı, nice güzel anlara yataklık etti. Neyse, detaya girmeyelim, koca minderleri (3 adet) elinde yıkadı. Ama kurutmak için tüm karşı çıkmalarıma rağmen benim odamın 365 gün/24 saat geceyi yaşayan balkonunu seçti.E haliyle devasa kuştüyü minderler de kurumadı, içleri rutubet kaptı. Üstüne oturdun mu odayı leş gibi bir koku kaplıyor, oturana da işkence, civardakilere de.
Bu gün sabah kalktığımda o minderleri atacağıma dair imalarda bulundum. Babannem de odama geldi minderlerin durumunu kontrol etmek için. Gitti, kokladı minderleri;
"- Aaa Dif, bak kurumuşlar, koku falan kalmamış hiç." dedi.
"- Yalan söyleme Babanne." dedim. "Dur ben de koklayayım."
Beni adeta kovaladı, yanına yaklaştırmadı minderlerin. Aklınca kuruduklarını söyleyip beni kandıracak. Te Allahım. Sonra bana;
"- Korkut şu minderleri Dif." dedi.
"- Nasıl yani Babanne o.0?" dedim, mantıklı her insan gibi.
"- Onları atacağını söyle de kurusunlar." dedi o.o".
Bununla da kalmadı tabii. İçeri gitti, saatli maarif takvimine baktı.
"- Bu gün ayın 14üymüş." dedi.
Birden aklıma geldi;
"- Obaa Babanne, doğum günüme iki hafta kalmış !" diye haykırdım.
"- Ay yeter artık, bu ne saçmalık, böyle şey olmaz, dayanamıyorum..." gibi acayip laflar etmeye başladı.
"- Yahu ne oluyorsun ?" diye son derece aklı başında bir soru sordum ve son derece çirkin/iğrenmiş/aynı zamanda öfkeli bir biçimde açıkladı.
"- 23 oldun artık. Hatta 24 den gün alıyorsun. 23 ne be, koca kadın oldun, ıyy. Büyüme sen hiç, yeter artık. Hep genç kal, istemiyorum artık büyümeni. 23 24 derken 25 olacaksın, nerdeyse 30 oldun. Yaş 35 yolun yarısı hem. Koskoca kadın oldun artık, rezillik bu." diye haykırdı haykırdı ve son derece acılı bir yüz ifadesiyle ;
"- Ben içeri gideyim de şu çamaşırlara bakayım, belki onlar kurumuştur." dedi. Ve içeri kaçtı. Ben nutkum tutulmuş vaziyette, kafamda binlerce saçma sapan kuruntuyla kalakaldım.
Hakikaten 23 oluyorum. Yani 23ü dolduruyorum. Çok oldu bu be. 23 ne hakikaten ? Koskoca kadın oldum, Babanne bile böyle dediğine göre kesin oldum hatta. Saatli maarif takvimi artık aleyhime işliyor, 24ten gün alacağım. Dile kolay, 24 sene. 24 senedir bu toprakların üzerindeyim. Yaşıtlarım evli barklı, çoluk çocuk gibi ikilemeler içindeler. En azından çoğu mezun oldu okullarından, işe girdiler. Ben 23 yaşında, bomboş, vasıfsız ve hatta yapayanlız bir biçimde koca kadın oldum. Bu açıdan bakınca, pek de bir bok olamadım.
Evet, her ne kadar peluş filimle yatsam da, pembeli morlu giyinip oyuncaklı takı/tokalarla sokaklarda gezsem de, süt içmemek için canımı verircesine direnip, sapık gibi online çoluk çocuk oyunlarına para yatırsam da, artka kalan zamanımı anime/cartoon izleyerek geçirsem de çocuk olmadığımın bilincindeyim artık. Kurtuldum Peter Pan sendromumdan. Ama koca kadın olmak da çok fazla be. Ben daha destur, 20li yaşlarıma geldiğime yeni alışmışken ne bu koca kadın olmak falan ? Zaman bu aralar biraz fazla hızlı gidiyor kanımca. Hoşlanmıyorum bu durumdan.
Şaka maka koca kadın oldum ben ya. Ne yani, genç kız değil miyim artık ben ?
-biterken shakira - waka waka (this time for africa) bininci defa çalıyordu. tsamina mina zangalewa cuz this is africa !
Bu görsel Suzanne Woolcott'a aittir. Kişinin dA galerisinden tanıtım amaçlı alınmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder